Στο ποδόσφαιρο, είναι εύκολο να μιλάς για «κουρέματα» συμβολαίων. Το δύσκολο είναι να τα πετύχεις. Κι αν νομίζει κάποιος πως οι παίκτες είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν μείωση, κάνει λάθος. Το χαρτί της υπογραφής δεν σκίζεται επειδή οι συνθήκες άλλαξαν ή επειδή ο ΑΠΟΕΛ βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο.
Από τον Ελ Αραμπί μέχρι τον Μάγιερ και τον Μπέλετς, όλοι έχουν δικαίωμα να αρνηθούν, όσο κι αν η διοίκηση επιχειρεί να ανοίξει διάλογο για «λογική προσαρμογή» στις αποδοχές.
Φυσικά, το συναισθηματικό στοιχείο έχει τη σημασία του, ειδικά όταν μιλάμε για έναν Πιέρο Σωτηρίου. Αλλά η επαγγελματική πραγματικότητα είναι πιο ψυχρή από την αγάπη για το σήμα. Και ο ΑΠΟΕΛ έχει πληρώσει ακριβά στο πρόσφατο παρελθόν την πολιτική των αλόγιστων συμβολαίων, τα οποία έδεναν χειροπόδαρα την ομάδα όταν οι παίκτες δεν ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις κι ως εκ τούτου δεν δικαιολογούσαν τον μισθό τους.
Η ουσία είναι απλή: Η επίτευξη της καλής αναλογίας κόστους-απόδοσης, δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη. Αν ο ΑΠΟΕΛ θέλει να πετύχει εξυγίανση, πρέπει να ισορροπήσει την ποιότητα με το κόστος. Και αυτό, για να γίνει πράξη, απαιτεί ρεαλισμό, σωστό σχεδιασμό και διάθεση για τομές, ακόμη κι αν αυτές δεν είναι ευχάριστες.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: «Όταν τα γάλατα σφίγγουν…»
Η κουβέντα για «κούρεμα», δεν είναι εύκολη. Θα τη χαρακτηρίζαμε δίκοπο μαχαίρι. Αν όμως ο ΑΠΟΕΛ θέλει να αλλάξει σελίδα, θα χρειαστεί να βρει τον τρόπο να πείσει, χωρίς να παρακαλά, και να σχεδιάσει σωστά, χωρίς να σκορπά. Γιατί η επόμενη μέρα, δεν αντέχει άλλα λάθη.
Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύεται από το : Goal News
