Το Podcast από το οποίο κανείς δεν έγινε σοφότερος – Ευκαιρία για τον Τ/κ ηγέτη να φορτώσει στους Ε/Κ τις ευθύνες για την τουρκική κατοχή – Ο Τατάρζήτησε από τον Φειδία να τον προσκαλέσει στις Βρυξέλλες
Αφιέρωσα σχεδόν δύο ολόκληρες ώρες παρακολουθώντας το podcast του ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ερσίν Τατάρ (Το λες και επαγγελματικό μαζοχισμό). Ανάμεσα σε κουβέντες του καφενέ και διαφημίσειςγια σαμπουάν και γεωργικά εργαλεία, περίμενα να ακούσω κάτι διαφορετικό, αφού ο Φειδίας Παναγιώτου επέμενε πως πρέπει να ακούσουμε τι λέει η «άλλη πλευρά» για να την κατανοήσουμε. Τελικώς, εκτός από τον χρόνο που έχασα, έμεινα με την αίσθηση ότιείδα τον ίδιο γνωστό μονόλογο Τατάρ με συνοδεία ενός Ευρωβουλευτή, ο οποίος γελούσε, εμφανώς αμήχανα, γιατί δεν είχε τίποτα να πει.
Φταίνε οι Ε/κ, μέχρι να το εμπεδώσουμε
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης,ο Ερσίν Τατάρ επέμεινε στο δόγμα της «λύσης δύο κρατών». Επικαλέστηκε τα συνεχή «ναυάγια» των ομοσπονδιακών σχεδίων λύσης και επανέλαβε την αφήγηση της διαχρονικής θυματοποίησης των Τουρκοκυπρίων από τους κακούς Ελληνοκύπριους, την Ελλάδα και την Εκκλησία. Κάποια στιγμή, αισθάνθηκα πως θα έπρεπε να λυπηθώ τους Τούρκους που «θυσιάστηκαν» το 1974 για να φέρουν την «ειρήνη» στη Κύπρο.
Ο Τατάρ με θεατρική δεινότητα, ισχυρίστηκε ότι κάθε προσπάθεια επανένωσης και λύσης του κυπριακού, απέτυχε λόγω έλλειψης βούλησης από την ελληνοκυπριακή πλευρά και τόνισε ότι «οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορούν πια να βρεθούν σε μια συμβατική ομοσπονδία που θα θρυμματίζει την τουρκική του ταυτότητά».
Το επαναλαμβανόμενο αυτό μοτίβο, είναι κάτι που ακούμε σχεδόν καθημερινώς, χρόνια τώρα σαν παλιά κασέτα που έχει μπλεχτεί σε χαλασμένο μαγνητόφωνο. Τα ίδια «επιχειρήματα», οι ίδιες αναφορές στην «ιστορική αδικία» και το ίδιο αφήγημα ότι για όλα φταίνε οι Ελληνοκύπριοι.
Τον «φιμώνουμε» παντού
Ίσως το μοναδικό στοιχείο που δεν είχα ξανακούσει (ως πληροφορία) ήταν η αναφορά στην απόπειρα του Τατάρ να δώσει συνέντευξη σε μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο του Λονδίνου. Όταν οργάνωσε το ραντεβού, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, υπήρξε έντονη παρέμβαση του Υπάτου Αρμοστή της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το κανάλι δέχτηκε τηλέφωνα διαμαρτυρίας και, τελικά, ματαίωσε τη συνέντευξη. Αυτό το μικρό επεισόδιο αποκαλύπτει πώς ακόμη και η προβολή στη διεθνή σκηνή προσκρούει σε διπλωματικούς περιορισμούς τους οποίους αγνόησε ο Φειδίας Παναγιώτου, δίνοντας βήμα στον Τατάρ να μονολογεί.
Ο Τατάρ περιέγραψε την ιστορία με υπερηφάνεια, σα να έδινε παράσημο στον εαυτό του και δημιουργώντας την εντύπωση ότι, κάθε φορά που επιχειρεί να βγει από τα στενά όρια του ψευδοκράτους, κάποιος από πίσω τραβάει την πρίζα και σβήνουν τα φώτα.
Ρουσφέτι από τον Φειδία
Καθώς φαινόταν να βαδίζει προς το φινάλε το podcast, ο Ερσίν Τατάρ, ζήτησε ρουσφέτι από τον Φειδία Παναγιώτου λέγοντας: «Καλέστε με. Φροντίστε να με φέρετε στις Βρυξέλλες, να μιλήσω απευθείας στους Ευρωπαίους. Εκεί παίρνονται οι αποφάσεις, πρέπει να ακούσουν και τη δική μας φωνή». Παραδέχθηκε πως μέχρι τώρα έχει συναντηθεί μόνο με χαμηλόβαθμους υπαλλήλους παρά το ότι είναι «Πρόεδρος κράτους», είτε τον αναγνωρίζουν είτε όχι.
Αυτό το αίτημα δεν ήταν απλώς πρόταση για νέα συνέντευξη αλλά για πολιτική διευκόλυνση την οποία ο Φειδίας Παναγιώτου είπε πως δεν μπορεί να υλοποιήσει, όχι γιατί διαφωνεί, αλλά γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθεί κάτι τέτοιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Να …είμαστε εδώ με τον Ερσίν και τα λέμε
Όχι πως υπήρχε αμφιβολία, αλλά ο Φειδίας Παναγιώτου απέδειξε πως πήγε να κάνει «σοβαρή» συζήτηση με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, χωρίς να έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις για αυτά που επρόκειτο να συζητήσει. Αντί για ερωτήσεις πολιτικού βάθους, προτίμησε επιφανειακές αναφορές καφενειακού τύπου και συζήτηση για αδιάφορα προσωπικά ζητήματα: «Πόσο μισθό παίρνεις;», «Αγαπάς τον Ερντογάν;» και άλλα τέτοια επιπέδου πάνελ πρωινής εκπομπής ήταν μερικές μόνο από τις ερωτήσεις.
Η μετατροπή μιας συζήτησης πολιτικού συμβολισμού σε… κουτσομπολιό, που αφορούσε το αν ο «Πρόεδρος» του «Βορρά» τα βγάζει πέρα με τα οικογενειακά έξοδα ή αν έχει στενή σχέση με τον άρχοντα της Άγκυρας, δεν έκανε κανέναν σοφότερο. Άκουσα ερωτήσεις που θα έκαναν ακόμη και παρουσιαστή «πρωινάδικου» να σκεφτεί μήπως και είναι ντροπή, αλλά έμειναν στα αζήτητα κρίσιμα ερωτήματα για τη φύση της κατοχής και τον ρόλο της Τουρκίας στα θέμα της Ανατολικής Μεσογείου.
Η άλλη μισή fake ιστορία
Δυστυχώς, το επίπεδο της ιστορικής ακριβείας δεν ξεπερνούσε αυτό ενός επιφανειακού αφιερώματος σε σχολικό βιβλίο του ψευδοκράτους . Ο Τατάρ ισχυρίστηκε ότι «κατά την αποικιοκρατία, οι Ελληνοκύπριοι αυξήθηκαν υπέρμετρα, ενώ οι Τουρκοκύπριοι, που κυβέρνησαν το νησί για 352 χρόνια, μειώθηκαν» και κάπως έτσι με τέτοια τερτίπια έγινε προσπάθεια να μετατραπεί η Κύπρο στο 13ο νησί των Δωδεκανήσων!
Προφανώς ο Φειδίας δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει για το καράβι της Κερύνειας, για την Σαλαμίνα, την Αμαθούντα, το Κίτιο κλπ Στεκόταν αποσβολωμένος και άκουγε το παραμύθι χαμογελώντας γιατί άκουγε από τον Τατάρ αυτά που στο «νότο» του έκρυβαν.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι άλλη. Από το 1878 έως το 1960, ο δημογραφικός συσχετισμός δεν άλλαξε δραματικά όσο η Κύπρος ήταν υπό βρετανική διοίκηση. Η αλλοίωση των στοιχείων από τον Τατάρ εξυπηρετεί τη στόχευση της «θεσμικής αμφισβήτησης» της ιστορικής παρουσίας των Ελλήνων και βρήκε βήμα να το πει στους ακόλουθους του Φειδία Παναγιώτου υπό την σιωπηρή αποδοχή του.
Δύο κράτη ως μόνη «λύση»
Στο επίμαχο θέμα της συζήτησης για «λύση δύο κρατών», ακούσαμε τις συνηθισμένες διακηρύξεις ότι «η ομοσπονδία απέτυχε», «οι διακρίσεις κατά των Τουρκοκυπρίων συνεχίζονται» και «χωρίς ξεχωριστό κράτος δεν υπάρχει βιώσιμη προοπτική».
Ωστόσο, το αίτημα για δύο κράτη δεν σηματοδοτεί φιλοδοξία για ειρήνη, αντίθετα, αποτελεί νομιμοποίηση καθεστώτος κατοχής και διαχωρισμού. Το 37% της Κύπρου, υπό στρατιωτική παρουσία και πολιτικό έλεγχο, μετατρέπεται σε μια de facto μονιμότητα που παραγκωνίζει κάθε προσπάθεια επανένωσης. Μάλιστα ο Τατάρ αποφάνθηκε πως η ΕΕ σε ένα βράδυ θα μπορούσε να κάνει την διευθέτηση ένταξης και των «δύο κρατών»… με τον Φειδία να κοιτάει και να ακούει άλαλος.
Διακοπές για διαφημίσεις
Όλο αυτό το εγχείρημα του Podcast με συνέχεις διακοπές για διαφημίσεις (δηλαδή έσοδα για τον Ευρωβουλευτή, είχε τα χαρακτηριστικά εμπορικής διεργασίας προβολής «προϊόντος».(«Προϊόν» ήταν το ψευδοκράτος). Ο πολιτικός διάλογος θυσιάστηκε στο βωμό της ψευδοτηλεοπτικής άνεσης, ενώ ο Φειδίας Παναγιώτου παρουσιάζει πλέον τον εαυτό του ως… tour guide σε εκδρομή εξωτικών πολιτικών παραμυθιών.
Αν η πρόθεση ήταν να αποκαλυφθούν οι πραγματικές ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο, απέτυχε παταγωδώς. Αν, όμως, στόχευε σε αποθέωση του μονολόγου του Τατάρ, τότε πέτυχε διάνα. Το «διαδικτυακό ακροατήριο» έλαβε σαφή εικόνα ότι ο Τατάρ δεν έχει τίποτα καινούριο να πει, αλλά εξακολουθεί να κρατά το μικρόφωνο για να μην το πάρει κάποιος άλλος.
Το συγκεκριμένο podcast υπήρξε παράδειγμα «πολιτικής ελαφρότητας». Δύο ώρες για να ακούσουμε τα ίδια ξεχασμένα επιχειρήματα, με έμφαση σε προσωπικές λεπτομέρειες και αιτήματα μετατροπής των Βρυξελλών σε… marketing office ενός μη αναγνωρισμένου κράτους.
Ερωτήματα για τη νομική βάση λειτουργίας του ψευδοκράτους, την παρουσία εποίκων και στρατευμάτων κατοχής, την απροθυμία διερεύνησης της τύχης των αγνοουμένων, του σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών … μπορούν να περιμένουν μια πραγματική συνέντευξη, από έναν πραγματικό δημοσιογράφο και όχι από influencer ευρωβουλευτή.
Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύεται από το : Cyprus Times
