Table of Contents
Ο Γιώργος Μυλωνάκης δεν είχε ποτέ ονειρευτεί να μπει στην πολιτική. Ο ορίζοντάς του έφθανε μέχρι την ανώτερη δημοσιοϋπαλληλία, μέχρι που μπήκε στη ζωή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η γνωριμία τους έγινε το 2013 και έμελλε να τον οδηγήσει στη θέση του υφυπουργού στον Πρωθυπουργό, μια θέση αξιοζήλευτη για όσους βρίσκονται έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά για όσους είναι μέσα, ειδικά για όποιον την κατέχει, ισοδυναμεί με ηλεκτρική καρέκλα.
Πριν από εκείνον στο πλευρό του Πρωθυπουργού βρίσκονταν ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ο Γιάννης Μπρατάκος και ο Σταύρος Παπασταύρου. Και οι τρεις, σε διαφορετικές περιστάσεις, οδηγήθηκαν σε παραίτηση και κανένας δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι η τάση ανέβαινε και θα τον έκαιγε.
Ο Μυλωνάκης δέχεται πίεση αυτό το διάστημα για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ από την αντιπολίτευση. Το ΠαΣοΚ ζητεί την παραίτησή του, αλλά εκείνος δεν φαίνεται να ανησυχεί, θεωρεί ότι έχει τη στήριξη του Κ. Μητσοτάκη και της ΝΔ, που έχει, όπως λέει, συσπειρωθεί γύρω του.
Δουλεύει στο παρασκήνιο
Ενας άλλος στη θέση του δεν θα κοιμόταν τόσο ήσυχος. Η πρωθυπουργική στήριξη πολύ γρήγορα μπορεί να γίνει νόμισμα χωρίς αξία, και επιπλέον αρκετοί στο Υπουργικό Συμβούλιο και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν βλέπουν ακριβώς με συμπάθεια το πρόσωπο που στο παρασκήνιο ανέλαβε, όπως τον κατηγορούν, όλους τους σκοτεινούς ρόλους.
Η ιστορική στήλη του Βήματος στο inbox σου
Γίνε μέλος του καθημερινού newsletter που αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν στο πολιτικό παρασκήνιο και απόκτησε πρόσβαση σε αποκλειστικό περιεχόμενο. ΕΓΓΡΑΦΗ
Συνηθισμένος να δουλεύει στο παρασκήνιο, εκεί όπου τα «γρανάζια» της εξουσίας γυρίζουν αθόρυβα, κατάφερνε για χρόνια να μένει «αθέατος», την ώρα που κομβικές αποφάσεις περνούσαν από τα χέρια του. Ηξερε πότε να αφήσει μια υπόθεση να «ωριμάσει» στα συρτάρια, πώς να τακτοποιήσει έναν φάκελο με ευαίσθητο περιεχόμενο, με ποιον τρόπο να «σερβίρει» το υλικό για να «χτυπηθεί» ο αντίπαλος. Δεν ήταν ο άνθρωπος που μιλούσε πολύ – ήταν εκείνος που ετοίμαζε τα «πυρομαχικά» για τους άλλους.
Η πολιτική συγκυρία τον έφερε, ωστόσο, να απολογείται στη Βουλή για πράγματα που δεν όφειλε να γνωρίζει, όπως η εμπλοκή βουλευτών σε νόμιμες παρακολουθήσεις τηλεφώνων για τον «αμαρτωλό» ΟΠΕΚΕΠΕ. Στις 27 Ιουνίου, εξαιτίας της δικογραφίας της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας που διαβιβάστηκε στη Βουλή, οδηγήθηκαν σε παραίτηση ο υπουργός Μάκης Βορίδης και οι υφυπουργοί Τάσος Χατζηβασιλείου, Διονύσης Σταμενίτης και Χρήστος Μπουκώρος και ο γενικός γραμματέας Γιώργος Στρατάκος.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Μπουκώρος για να υπερασπιστεί τον εαυτό του δήλωσε ότι «είχα μάθει από κυβερνητικά στελέχη, εδώ και 16 μήνες», δηλαδή από το 2024, ότι παρακολουθούνταν το τηλέφωνό του και γι’ αυτό δεν θα έμπαινε τότε στο κυβερνητικό σχήμα. Πώς βρέθηκαν πληροφορίες για απόρρητη εισαγγελική έρευνα στα χέρια «κυβερνητικών στελεχών» που, τι έκανε νιάου-νιάου στα κεραμίδια, όλα τα βλέμματα στράφηκαν στον Μυλωνάκη;
Οι καταγγελίες Μπουκώρου
Επί δύο μήνες οι καταγγελίες Μπουκώρου πέρασαν απαρατήρητες μέχρι που επανέφερε το θέμα στη Βουλή η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ο ίδιος δεν αρνήθηκε ότι είχε πληροφορίες, αλλά, όπως είπε από τα κυβερνητικά έδρανα, αυτές δεν αφορούσαν τις επισυνδέσεις, αλλά τη μετάβαση του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ μέσω ενός εσωτερικού σημειώματος που έλαβε στο κινητό του «για προσωπική ενημέρωση».
«Κρατάτε το κλειδί της συσκότισης», τον κατηγόρησε η Κωνσταντοπούλου, «εδώ έχουμε σκάνδαλο εντός του σκανδάλου». Ο Μυλωνάκης αντέτεινε ότι όλα στηρίζονται σε «ευφάνταστα δημοσιεύματα». «Ζητώ στοιχεία, όχι φήμες» απάντησε. Η σκιά έμεινε, επειδή ο Μπουκώρος δεν διέψευσε όσα είχε πει, και μεγάλωσε όταν ο πρώην πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ Νίκος Σαλάτας κατέθεσε στην εξεταστική επιτροπή ότι ο Μυλωνάκης οργάνωσε την καρατόμησή του.
Κατόπιν, ο διαγραφείς από τη ΝΔ, νυν ανεξάρτητος βουλευτής Μάριος Σαλμάς δήλωσε ότι ο Μπουκώρος του τα είχε εκμυστηρευτεί όλα και ότι το Μαξίμου γνώριζε για τις παρακολουθήσεις μήνες πριν φθάσει η δικογραφία στη Βουλή.
Ετσι, με την αντιπολίτευση να ζητεί να προσέλθει στην εξεταστική επιτροπή και το Μαξίμου να το αρνείται, ο Μυλωνάκης βρέθηκε στο προσκήνιο με έναν «φάκελο» από εκείνους που δεν «κλείνουν» ήσυχα και αθόρυβα, ούτε για κάποιον που έχει μεγαλώσει σε μια σκληρή περιοχή της Αττικής.
Η γνωριμία με Μητσοτάκη
Το Πέραμα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 δεν ήταν ένα προάστιο που εξασφάλιζε κοινωνική άνοδο, αλλά η οικογένεια Μυλωνάκη, μια οικογένεια ναυτικών, είχε τον τρόπο της. Ο πατέρας του ήταν καπετάνιος και όταν άφησε τη θάλασσα άνοιξε μια εταιρεία με ιστιοπλοϊκά σκάφη. Επίσης, ήταν οργανωμένος στην τοπική της ΝΔ και οπαδός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο γιος του δεν είχε το σαράκι της πολιτικής, φοίτησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έκανε το μεταπτυχιακό του και το 2003 διορίστηκε μέσω ΑΣΕΠ στο Δημόσιο. Το 2008 μετατάχθηκε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ως διευθυντής γραφείου προέδρου.
Εκεί συνεργάστηκε στενά με τον τότε διοικητή Σπύρο Ζησιμόπουλο, στενό φίλο του Αντώνη Μανιτάκη. Οταν ο Μανιτάκης ανέλαβε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, χρειάστηκε έναν έμπειρο σύμβουλο στα θέματα δημόσιας διοίκησης.
Ο Ζησιμόπουλος του έστειλε τον Μυλωνάκη, ο οποίος έφτιαξε όνομα σε αυτή τη θέση, και όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαδέχθηκε τον Μανιτάκη, τον φώναξε κοντά του και πολύ γρήγορα τον ενέταξε στο επιτελείο του.
Το 2016, όταν ο Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ, ο Μυλωνάκης ανέλαβε τη θέση του συμβούλου Θεσμών και Διαφάνειας και έναν αθέατο αλλά κρίσιμο ρόλο: ταξινομεί φακέλους με οσμή σκανδάλου, οργανώνει υλικό, «δένει» αφηγήματα. ΔΕΠΑ, Πετσίτης, πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία από τον Πάνο Καμμένο, όλα περνούσαν από το γραφείο του.
Ο διακαής πόθος της ΕΥΠ
Οι διασυνδέσεις του μοιραία διασταυρώθηκαν τότε με αυτές του Γρηγόρη Δημητριάδη. Ο πρωθυπουργικός ανιψιός, όμως, ήταν πολύ ισχυρός για να ανεχθεί επικαλύψεις αρμοδιοτήτων. Οταν εξελέγη η ΝΔ το 2019 και μετακόμισαν όλοι στο Μέγαρο Μαξίμου, πήρε αμέσως υπό την εποπτεία του την ΕΥΠ, η οποία λεγόταν ότι αποτελούσε διακή πόθο του Μυλωνάκη, αν και ο ίδιος το διέψευδε επίμονα.
Πολλοί, ωστόσο, διέκριναν, όπως έλεγαν, μια «ΚΥΠατζίδικη προσέγγιση» στη συμπεριφορά του και η άρνησή του δεν έγινε ποτέ απόλυτα πιστευτή. Αλλωστε ο έλεγχος των «νευρικών απολήξεων» της εξουσίας, ποιος κρατά τις πληροφορίες δηλαδή, ήταν περιζήτητος ώσπου να ξεσπάσει το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Ο Μυλωνάκης μετακινήθηκε στη Βουλή, ως γενικός γραμματέας, διευθυντής, μια «εξορία» με προνόμια», που τον διατήρησε στο κέντρο των διεργασιών. Στην πραγματικότητα έλυνε και έδενε στη Βουλή, με τον τότε πρόεδρό της Κώστα Τασούλα να διατηρεί αποστάσεις ασφαλείας από τον φερόμενο ως… τοποτηρητή του Μεγάρου Μαξίμου.
Το 2020, οι ανάγκες διαχείρισης της πανδημίας τον επανέφεραν στον «πρωινό καφέ», αλλά η πραγματική επιστροφή στον πυρήνα της εξουσίας έγινε μετά την απομάκρυνση των Μπρατάκου – Παπασταύρου, μια αναδιάταξη που ταρακουνά για τα καλά το πρωθυπουργικό περιβάλλον, αναλαμβάνοντας υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ με αρμοδιότητα την Ακεραιότητα και τη Διαφάνεια σε ένα σαφώς αποψιλωμένο πρωθυπουργικό επιτελείο.
Και έτσι βρέθηκε να είναι «ο Δημητριάδης στη θέση του Δημητριάδη», όπως λένε σκωπτικά οι «γαλάζιοι» βουλευτές, και να αισθάνεται το ίδιο άτρωτος, ενώ ο κλοιός σύσσωμης της αντιπολίτευσης σφίγγει γύρω του προκειμένου να κληθεί στην Εξεταστική, οι βουλευτές της ΝΔ πνέουν μένεα εναντίον του χρεώνοντάς του όλες τις λανθασμένες αποφάσεις του Πρωθυπουργού και πολλοί υπουργοί θα ένιωθαν ανακούφιση αν τον έβλεπαν να μαζεύει τα πράγματα του από το Μαξίμου.
Πηγή: To Vima
