The Necromancer’s Tale Review

142

Στην indie σκηνή, υπάρχουν δύο ειδών δημιουργοί: εκείνοι που ακολουθούν τις τάσεις και εκείνοι που φτιάχνουν κάτι επειδή “πρέπει” να το φτιάξουν. Η Psychic Software ανήκει ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία. Με ιστορία στην ανάπτυξη τίτλων μικρής κλίμακας αλλά μεγάλης προσωπικότητας, η ομάδα έβαλε στόχο να δημιουργήσει ένα RPG που να θυμίζει τις παλιές, αφηγηματικά πλούσιες εποχές του είδους. Η έμπνευση για το The Necromancer’s Tale προήλθε από την ιδέα ενός κόσμου όπου ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή μιας νέας, σκοτεινής ιστορίας. Η ανάπτυξη κράτησε χρόνια και χαρακτηρίστηκε από εμμονή στη λεπτομέρεια: κάθε διάλογος, κάθε σκηνή, κάθε μουσικό μοτίβο έπρεπε να ταιριάζει στην εποχή και στην ατμόσφαιρα.

Ο στόχος δεν ήταν η γρήγορη δράση, αλλά η εμβύθιση σε έναν κόσμο σκοτεινής φαντασίας και διαρκών ανατροπών. Οι developers ήθελαν οι παίκτες να “ζήσουν” σε αυτόν τον κόσμο που είναι σαφώς εμπνευσμένος από τους χειρότερους εφιάλτες του Lovecraft, πριν ανακαλύψουν την πραγματική φύση του χαρακτήρα τους. Και αυτό το πετυχαίνει, όχι με φανταχτερά εφέ, αλλά με υπομονή και συνέπεια, φέρνοντας στο νου τις παλιές καλές εποχές του gaming, όπου η φαντασία μπορούσε να υπερκεράσει τα φωτορεαλιστικά εφέ. Αυτό είναι το πολύ ιδιαίτερο στυλ του The Necromancer’s Tale, ενός game που κινείται σε μια λογική «back to the future». Για να δούμε αναλυτικά ποιες είναι οι εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει…

Όλα γίνονται για κάποιο… λόγο!

Από την πρώτη στιγμή, το παιχνίδι σε βάζει σε έναν 18ο αιώνα που μοιάζει πραγματικός, εμφανίζοντας ωστόσο έντονα το στοιχείο του dark fantasy. Οι πόλεις είναι βουτηγμένες στη μυστικοπάθεια, οι χαρακτήρες μιλάνε με προσοχή, και πίσω από κάθε χαμόγελο μπορεί να κρύβεται μια πλεκτάνη. Η εισαγωγή είναι μια μικρή, interactive ιστορία που λειτουργεί ως δημιουργία χαρακτήρα, καθώς μέσα από τις προσωπικές επιλογές σου, διαμορφώνεις το υπόβαθρό σου και τις σχέσεις σου με την κοινωνία. Αν μη τι άλλο ένας πολύ έξυπνος τρόπος για character creation, ο οποίος μάλιστα σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του παιχνιδιού, παίρνοντας μια καλή γεύση από τον σκοτεινό κόσμο του.

Η πλοκή ξεκινά με τον θάνατο του πατέρα σου, αλλά η είσοδος στη νεκρομαντεία δεν έρχεται άμεσα. Θα περάσεις αρκετές ώρες γνωρίζοντας NPCs, μαθαίνοντας τις ιστορίες τους, μπλέκοντας σε αποστολές που στην αρχή μοιάζουν ασήμαντες, αλλά σταδιακά αποκαλύπτουν τα νήματα που συνδέουν τους πάντες. Αυτή η αργή εξέλιξη είναι σκόπιμη· όταν τελικά φτάνεις στο σημείο που αποκτάς τη δύναμη να ανασταίνεις νεκρούς, η στιγμή είναι σχεδόν τελετουργική. To παιχνίδι σε αφηγηματικό επίπεδο βασίζεται στην αρχή ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και πράγματι η αίσθηση που είναι διάχυτη σε όλο το game είναι αυτή ανάμεσα στην αιτία και στο αποτέλεσμα.

Ο κόσμος και οι μηχανισμοί του

Η καρδιά του παιχνιδιού είναι το σύστημα εμπιστοσύνης. Δεν είναι μια απλή μπάρα που ανεβοκατεβαίνει· κάθε χαρακτήρας θυμάται τις πράξεις σου, ακόμα κι αν έχουν περάσει ώρες ή μέρες στο παιχνίδι. Μπορεί να κερδίσεις την εμπιστοσύνη κάποιου με μια πράξη γενναιοδωρίας ή να τη χάσεις για πάντα με μια προδοσία. Αυτό το σύστημα κάνει τις επιλογές να έχουν πραγματικό βάρος και ξεχωριστή αξία στην πάροδο του παιχνιδιού.

Η μάχη είναι turn-based, αλλά ξεχωρίζει για το στοιχείο της ανάστασης που αναμφίβολα αποτελεί και το μεγάλο «clue» του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, όταν ένας NPC που γνώρισες όσο ζούσε επιστρέφει για να πολεμήσει στο πλευρό σου, η αναμέτρηση αποκτά προσωπική διάσταση. Δεν είναι απλά αδιάφορες “μονάδες”· είναι χαρακτήρες με ιστορία που φέρουν το δικό τους βάρος των πράξεων τους, με τους οποίους έχεις μοιραστεί σκηνές και διάλογο. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα ιδιόρρυθμο «δέσιμο», καθώς όταν βλέπεις έναν παλιό σύμμαχο —ή αντίπαλο— να στέκεται πλάι σου ως νεκροζώντανος υπηρέτης, η ιστορία αποκτά μια ένταση που δεν μπορεί να σου δώσει κανένα άλλο RPG.

Οι αποστολές είναι πλεγμένες προσεκτικά στο υπόβαθρο της πόλης. Ακόμη και οι πιο “μικρές”, συνδέονται με το ευρύτερο δίκτυο χαρακτήρων και γεγονότων. Μπορεί να ξεκινήσεις βοηθώντας έναν έμπορο με μια φαινομενικά απλή παράδοση, μόνο για να ανακαλύψεις ότι η ενέργειά σου έχει επηρεάσει την πολιτική ισορροπία της πόλης στο σύνολο της. Και εδώ είναι που το παιχνίδι λάμπει: δεν σου δίνει ποτέ την αίσθηση ότι η ιστορία σου είναι προαποφασισμένη. Αυτό που γίνεται εύκολα κατανοητό είναι ότι δεν υπάρχει η αίσθηση “fetch quest” χωρίς σημασία — σχεδόν όλα έχουν αφηγηματικό σκοπό. Το στοιχείο που μας άρεσε ήταν η έμφαση στην υπερβολική λεπτομέρεια των ηθικών διλλημάτων, καθώς δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις και σίγουρα δεν θα είναι λίγες οι περιπτώσεις που θα σκεφτείτε: «τι θα συνέβαινε εάν είχα επιλέξει τον άλλον δρόμο»; Όπως δηλαδή συμβαίνει και στην αληθινή ζωή.

Σκοτεινή ατμόσφαιρα και εντυπωσιακή διάρκεια!

Αναμφίβολα, η gothic ατμόσφαιρα είναι από τα πιο δυνατά χαρτιά του τίτλου, αφήνοντας στον παίκτη ένα πολύ ξεχωριστό feeling. Από την ομίχλη που καλύπτει τα στενά μέχρι τον τρόπο που η μουσική μπαίνει διακριτικά σε μια συναισθηματικά φορτισμένη σκηνή, όλα δείχνουν δουλεμένα. Τα πορτρέτα των NPCs είναι εκφραστικά, με στυλ που δένει με την εποχή, και κάθε τοποθεσία νιώθει μοναδική. Αν και τα γραφικά είναι basic και σαφώς δύσκολα εντυπωσιάζουν (μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έναν indie τίτλο με χαμηλό budget), παρόλα αυτά διαθέτουν ένα ιδιαίτερο picturesque φίλτρο που κάνει τα visuals να θυμίζουν ελαιογραφία. Παράλληλα, αξίζει να τονίσουμε την εκπληκτική δουλειά που έχει γίνει στο κομμάτι του voice acting, με τις γραμμές διαλόγων να είναι… άπειρες.

Με διάρκεια που κυμαίνεται από 25 έως 50 ώρες, το παιχνίδι σε αφήνει να το ζήσεις με τον ρυθμό σου. Μπορείς να επικεντρωθείς στην κύρια ιστορία ή να χαθείς στα side-quests και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τοreplay value είναι εντυπωσιακά μεγάλο: ένα δεύτερο ή τρίτο playthrough μπορεί να αποκαλύψει τελείως διαφορετικές πλευρές της ιστορίας, καθώς οι επιλογές σου διαμορφώνουν τον κόσμο με τρόπους που δεν φαίνονται στην πρώτη διαδρομή.

Αργό, αλλά… μαγευτικό!

Το TheNecromancer’sTale ενδεχομένως να μην απευθύνεται σε όλους τους gamers, καθώς δεν είναι για όσους ψάχνουν άμεση δράση και εκρήξεις. Είναι για παίκτες που εκτιμούν τη δύναμη της αφήγησης, που θέλουν να επενδύσουν σε έναν κόσμο και να τον αφήσουν να τους “αγκαλιάσει” με τον δικό του ρυθμό. Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα old-school RPG που σε ανταμείβει όχι με βιαστικές συγκινήσεις, αλλά με την ικανοποίηση του αργά χτισμένου δεσίματος. Για όσους αγαπούν τις ιστορίες που μένουν, το The Necromancer’s Tale είναι ένας προορισμός που αξίζει κάθε λεπτό και σε περίπτωση που θέλετε να ασχοληθείτε με ένα game διαφορετικό από τα συνηθισμένα, αδιαμφισβήτητα αξίζει της προσοχής σας.

Ανάπτυξη: Psychic SoftwareΈκδοση: Psychic SoftwareΔιάθεση: Critical Hit

The Good

1. Εξαιρετική gothic ατμόσφαιρα και world-building
2. Trust system που δίνει βάρος σε κάθε απόφαση
3. Ηθικά διλήμματα χωρίς εύκολες απαντήσεις
4. Υψηλό replayability

The Bad

1. Δεν απευθύνεται σε όλους
2. Aργό που μπορεί να αποθαρρύνει ανυπόμονους παίκτες
3. Περιορισμοί στην engine και στο χειρισμό

******

• ΓΡΑΦΙΚΑ: 70%
• ΗΧΟΣ: 80%
• GAMEPLAY: 75%
• ΑΝΤΟΧΗ: 80%
• ΓΕΝΙΚΑ: 76%

ΠΗΓΗ: Digital Life
Δείτε το πλήρες άρθρο εδώ.