Μετανάστες.

135

Αναλύοντας το πρόβλημα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι μετανάστες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία αφορά τους «νόμιμους μετανάστες», σαν επακόλουθο της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και του δικαιώματος ελεύθερης διακίνησης των ευρωπαίων πολιτών. Η δεύτερη μεγάλη κατηγορία ακούει στο όνομα «μετανάστες από τρίτες χώρες» οι οποίοι χωρίζονται σε δύο άλλες υποκατηγορίες, τους καταδιωκόμενους, που φτάνουν στη χώρα μας «σαν αιτητές πολιτικού ασύλου», για να βρουν ασφάλεια και τους «παράνομους μετανάστες» που καταφτάνουν με κάθε μέσο κατά εκατοντάδες στο πλησιέστερο ευρωπαϊκό έδαφος, μεταξύ αυτών η Κύπρος και η Ελλάδα. Αποτελούν την πλειοψηφία των μεταναστών που, προφασιζόμενοι πως είναι και αυτοί υπό καταδίωξη, στοχεύουν σε «εύκολη ζωή» μέσω των επιδομάτων που θα τους παρέχονται. Χωρίς αμφιβολία αποτελούν το μεγαλύτερο κίνδυνο, τόσο για την κοινωνική συνοχή όσο και την ασφάλεια της χώρας μας. Είναι η πολυπληθέστερη ομάδα και η πιο επικίνδυνη, αφού μέσα της κρύβονται εξτρεμιστικά στοιχεία, στρατολογημένα από εχθρικές προς εμάς χώρες.

Είναι ομολογουμένως αδικαιολόγητη η απάθεια που επιδεικνύεται από τους κάθε λογής αρμοδίους για τη διαφαινόμενη δημογραφική αλλοίωση αλλά και την ανατροπή του τρόπου ζωής του ντόπιου πληθυσμού. Η κατακόρυφη αύξηση της ανησυχίας μεταξύ των κυπρίων, προπάντων όμως της εγκληματικότητας, ανατρέπει την ομαλότητα  στην κοινωνία μας και επιβεβαιώνει τους φόβους για τρομακτικές συνέπειες ως προς την ίδια την ύπαρξη του κυπριακού κράτους.

Είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους η ανακοπή των παράνομων μεταναστευτικών ροών και επίσης η άμεση απομάκρυνση και επαναπατρισμός τους. Η επίκληση συνταγματικών κωλυμάτων αλλά και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας απλά επιβεβαιώνει την ανεπάρκεια των ιθυνόντων. Η διάθεση κάποιων κονδυλίων από τη ΕΕ για συντήρηση των μεταναστών στις χώρες υποδοχής αποτελεί από μόνη της εγκληματική ολιγωρία από τους εταίρους μας στις Βρυξέλλες που συγκαλυμμένα διατηρεί, αυξάνει και μεταθέτει το πρόβλημα στα «κράτη παρίες» της Ευρώπης. Επιπλέον, η επίκληση όρων όπως η προώθηση της πολυπολιτισμικότητας, δεν είναι παρά «προφάσεις εν αμαρτίαις». Με όσο πιο απλά λόγια γίνεται, η Κύπρος χάνεται, το 30% του πληθυσμού της είναι ήδη ξένοι, πάρα πολλοί είναι παράνομοι. Ένα ποσοστό περίπου 4% του συνολικού πληθυσμού, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, είναι σε αναμονή εξέτασης των αιτήσεων τους για χορήγηση πολιτικού ασύλου. Ενδεχόμενο το οποίο θα τους βάλει στη μακρά λίστα των παχυλών επιδομάτων και στην ουσία τους μετατρέπει σε Κύπριους πολίτες.

Είναι φανερό πως καμιά σοβαρή προσπάθεια δεν έχει αναληφθεί από το κυπριακό κράτος για επίλυση του προβλήματος. Σπασμωδικές ενέργειες χωρίς πρόγραμμα παρατηρούνται μόνο όποτε εντείνονται οι διαμαρτυρίες και μόνο μέχρι να κοπάσουν. Την ίδια περίοδο που η Κύπρος κατακλύζεται από μετανάστες αμφιβόλων προθέσεων αλλά και ικανοτήτων, την ίδια ώρα ό,τι καλύτερο διαθέτει σε μυαλά η Κύπρος ξενιτεύεται σε χώρες όπου εκτιμούν και αμείβουν τον ψηλό βαθμό μόρφωσης και ευφυΐας. Από την άλλη, το ήδη μέτριο επίπεδο στην Κύπρο επιβαρύνεται περαιτέρω με ροές ατάλαντων και χαμηλότερου επιπέδου μεταναστών.

Τι να περιμένει κάποιος άραγε από τους κατέχοντες εξουσία στη «νήσο των αγίων»; Τόσα ξέρουν, τόσα πράττουν. Μέσω της οικοδόμησης ενός κράτους με αποκλειστικό κριτήριο τη μετριότητα «ό,τι σπείρεις αυτό θερίζεις». Πορεία δηλαδή που οδηγεί στα …βράχια.

Αντώνης Τρακκίδης, Δημοτικός Σύμβουλος,

Κίνηση Σωτηρία της Πάφου.