Ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να μετατρέπει ακόμη και τις πιο τεχνικές ή επιστημονικές έννοιες σε θέαμα υψηλής έντασης. Αυτό όμως συχνά συνεπάγεται υπερβολές, απλουστεύσεις ή εντελώς μη ρεαλιστικές απεικονίσεις. Από τους «χάκερ» που πληκτρολογούν ακατάπαυστα σε πολύχρωμα γραφικά μέχρι σκηνές δράσης όπου κανένας άνθρωπος δεν θα επιβίωνε, ο θεατής γνωρίζει πως η πραγματικότητα θυσιάζεται για χάρη της αφήγησης. Ωστόσο, υπάρχουν και sci-fi ταινίες που καταφέρνουν να ισορροπήσουν μεταξύ επιστημονικής ακρίβειας και κινηματογραφικού ενδιαφέροντος — και εκεί είναι που η γνώμη των ειδικών γίνεται πολύτιμη.
Σύμφωνα με το Smithsonian Magazine, ομάδα επιστημόνων της NASA, συμμετέχοντας σε συνάντηση στο Jet Propulsion Laboratory, κατέταξε τις πιο ρεαλιστικές και επιστημονικά ακριβείς ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται το «Gattaca» (1997), ένα φιλμ που απεικονίζει με απίστευτη λεπτομέρεια τα ηθικά και τεχνολογικά διλήμματα της γενετικής μηχανικής. Η ταινία θεωρήθηκε τόσο ρεαλιστική που το 2022 δημοσιεύτηκε και ακαδημαϊκή μελέτη που αναλύει την επιστημονική της βάση. Ιδιαίτερα υψηλή βαθμολογία έλαβε και το «Contact» (1997), βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Καρλ Σέιγκαν. Ο Σέιγκαν μάλιστα είχε επιβραδύνει την παραγωγή για να εξασφαλίσει ότι κάθε λεπτομέρεια θα ήταν όσο πιο επιστημονικά τεκμηριωμένη γίνεται.
Στη λίστα των ρεαλιστικών ταινιών συμπεριλαμβάνονται επίσης κλασικά έργα όπως το «Metropolis» (1927), «The Day the Earth Stood Still» (1951) και «Woman from the Moon» (1929), καθώς και η πιο σύγχρονη επιτυχία «Jurassic Park» (1993), η οποία, παρά τα εντυπωσιακά της στοιχεία, βασίζεται σε υπαρκτές επιστημονικές αρχές περί γενετικής και κλωνοποίησης.
Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η λίστα των λιγότερο ρεαλιστικών sci-fi ταινιών της NASA. Πρώτη στη «χειρότερη» κατάταξη έρχεται η «2012» (2009), με τους ειδικούς να εξηγούν πως ο βασικός μηχανισμός καταστροφής της Γης – η ξαφνική υπερθέρμανση του πυρήνα – είναι αδύνατο να συμβεί. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται το «The Core» (2003), το οποίο αγνοεί βασικές γεωλογικές αρχές. Ακολουθούν οι «Armageddon» (1998), «Volcano» (1997), «Chain Reaction» (1996), «The 6th Day» (2000) και «What the Bleep Do We Know?» (2004).
Παράλληλα, ο Neil deGrasse Tyson έχει προτείνει τη δική του λίστα ρεαλιστικών sci-fi ταινιών, η οποία περιλαμβάνει έργα όπως «Interstellar», «The Martian», «The Matrix», «2001: A Space Odyssey» και άλλα. Η σύγκριση αυτών των λιστών δείχνει ότι η επιστημονική ακρίβεια δεν είναι μόνο θέμα εφέ, αλλά βαθιάς κατανόησης της πραγματικότητας.
Διαβάστε επίσης: Σημάδια ότι κάποιος παρακολουθεί το τηλέφωνό σας
ΠΗΓΗ: Digital Life
Δείτε το πλήρες άρθρο εδώ.
