Το όλο ζήτημα με τα χρωστούμενα των ποδοσφαιρικών εταιρειών (και σωματείων) στον Φόρο και στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις φτάνει στα όρια του τραγελαφικού. Όχι γιατί δεν είναι σοβαρό ζήτημα διαφθοράς, διαπλοκής και σπατάλης, αλλά γιατί οι αντιδράσεις συντηρούν μια παράνοια χωρίς λόγο και αιτία. Κι αυτό γιατί οι ίδιοι οι οπαδοί των ομάδων, αντί να τα έχουν με τους παράγοντες και την κακοδιαχείρισή τους, τα έχουν με το κράτος που ζητά τα χρωστούμενα. Τα έχουν με τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με το ζήτημα, αλλά και με όσους λένε την άποψή τους.
Αντί οι οπαδοί να στήσουν στον τοίχο τις εταιρείες και τους προέδρους που εκμεταλλεύονται τους συλλόγους, την ιστορία και ό,τι κουβαλούν τα χρώματα και τα σύμβολά τους, κατηγορούν όσους ασχολούνται με το ζήτημα σε επίπεδο δικαιοσύνης, φοροδιαφυγής και υποχρεώσεων απέναντι στους εργαζόμενους. Αντί οι ίδιοι οι οπαδοί να ζητούν εξηγήσεις από όσους κακοδιαχειρίζονται χρήματα του κάθε συλλόγου και παρασιτούν εις βάρος της ιδέας τους, διεξάγεται ολόκληρη συζήτηση για το αν έπρεπε ή όχι να πάρει διαστάσεις αυτό το ζήτημα. Έτσι, για να βρίσκουν εξιλαστήρια θύματα οι καλοταϊσμένοι παράγοντες και να συνεχίσουν να αφαιμάζουν τους συλλόγους και μάλιστα με την ανοχή των οπαδών. Αυτό είναι, μάλλον, το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Τι αθλιότητα.
ΑΛ.ΜΙΧ.
Πηγή: Φilenews