Table of Contents
Στην καρδιά της ερήμου, εκεί όπου διαβαίνουν οι καμηλιέρηδες και τα καραβάνια των Βεδουίνων, δεσπόζει το κάστρο της Ορθοδοξίας, η Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Ορος Σινά. Δεκαπέντε αιώνες ιστορίας. Χιλιάδες έλληνες τουρίστες αλλά και εκατοντάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο επισκέπτονται κάθε χρόνο τη Μονή. Σχεδόν 100.000 τουρίστες ετησίως, οι περισσότεροι από αυτούς επιλέγουν την ημέρα της γιορτής της Αγίας Αικατερίνης, στις 25 Νοεμβρίου.
Τους ξεναγούν οι ίδιοι οι μοναχοί στο μοναστήρι και στους κήπους με τις ελιές. Οι περισσότεροι προσκυνητές εντυπωσιάζονται από την ιστορική βιβλιοθήκη, μία από τις αρχαιότερες και σημαντικότερες χριστιανικές βιβλιοθήκες στον κόσμο. Η συλλογή από χειρόγραφα, η δεύτερη μεγαλύτερη μετά το Βατικανό, ένα από τα αρχαιότερα χειρόγραφα της Αγίας Γραφής και μικρογραφίες τεράστιας ιστορικής και πολιτισμικής αξίας εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες.
Οπως λέει στο «Βήμα» ο τουριστικός πράκτορας από τη Θεσσαλονίκη Παύλος Μαρκόπουλος, «κάποιοι μένουν στα ξενοδοχεία που απέχουν 5 χιλιόμετρα από το μοναστήρι και ξεκινούν πρωί-πρωί την ξενάγηση. Πολλοί όμως είναι εκείνοι που, κατόπιν άδειας από το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας, φιλοξενούνται από τους μοναχούς μέσα στο μοναστήρι». «Για τους περισσότερους άλλωστε αυτό το ταξίδι είναι όνειρο ζωής. Μια συγκινητική, μια μοναδική εμπειρία που προκαλεί ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων. Δέος στην τοποθεσία όπου σύμφωνα με την παράδοση ο Μωυσής έλαβε τις 10 εντολές, μυστήριο και κατάνυξη» εξηγεί.
Σε ειδικό καθεστώς
Στην είσοδο της Μονής μια επιγραφή αναφέρει την περιοχή ως προτεκτοράτο, μια επικράτεια δηλαδή που βρίσκεται σε ειδικό καθεστώς. Η Μονή είναι περίκλειστη από στρατιωτικές δυνάμεις. Κανένας δεν την προσεγγίζει αν δεν ελεγχθεί στα μπλόκα. Στα εκδοτήρια σχηματίζονται ουρές προσκυνητών που περιμένουν να βγάλουν εισιτήριο. Το πρωί της Παρασκευής, όμως, δεν υπήρχαν έλληνες τουρίστες. Η είδηση που έσκασε σαν βόμβα πάγωσε τα τουριστικά γραφεία. «Σύμφωνα με απόφαση της αιγυπτιακής Δικαιοσύνης, το μοναστήρι περνά στα χέρια του Δημοσίου» γράφει ο Τύπος ερμηνεύοντας τη σχετική απόφαση του δικαστηρίου της Ισμαηλίας.
Η ιστορική στήλη του Βήματος στο inbox σου
Γίνε μέλος του καθημερινού newsletter που αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν στο πολιτικό παρασκήνιο και απόκτησε πρόσβαση σε αποκλειστικό περιεχόμενο. ΕΓΓΡΑΦΗ
Οι 25 ορθόδοξοι μοναχοί που μένουν μόνιμα στη Μονή κλείνουν τις πόρτες στους τουρίστες. Πήραν την απόφαση να προσευχηθούν για το μέλλον του μοναστηριού απογοητευμένοι και προβληματισμένοι. «Φιλοξενούμενοι στο σπίτι μας» είναι η μόνη φράση που λένε. Τα στόματα κλείνουν και τα λόγια είναι λίγα υπό το βάρος των εύθραυστων ισορροπιών.
Οι ντόπιοι, κυρίως βεδουίνοι, έχουν μάθει σπαστά ελληνικά από τους μοναχούς. «Δεν είναι σωστό» ψελλίζουν στο άκουσμα της δικαστικής απόφασης. Η προσπάθεια «άλωσης» της Μονής έχει ιστορία τουλάχιστον 25 ετών, καθώς αποτέλεσε στόχο των Αδελφών Μουσουλμάνων, αλλά και αιγυπτίων εθνικιστών. Ορισμένοι πιστεύουν ότι όλα γίνονται με σκοπό την προσέλκυση περισσότερων τουριστών. Αλλωστε, στο πλαίσιο του σχεδίου «Μεγάλη Μεταμόρφωση», που υλοποιείται από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, στόχος είναι να προσελκύσουν 30 εκατομμύρια τουρίστες μέχρι το 2028.
«Προσευχηθείτε για μας»
Η Αναστασία Μόσχου (δεύτερη από αριστερά) σε μία από τις επισκέψεις της στη Μονή Σινά, όπου προσφέρει οδοντιατρικές υπηρεσίες στους μοναχούς και τους Βεδουίνους
Η Αναστασία Μόσχου είναι οδοντίατρος. Βρέθηκε για πρώτη φορά στη Μονή Σινά το 1992. Ζήτησε από τον κ.κ. Δαμιανό, Αρχιεπίσκοπο Σινά, Φαράν και Ραϊθώ να βοηθήσει τους μοναχούς παρέχοντας οδοντιατρική φροντίδα.
Από τότε πέρασαν 33 χρόνια. Η κυρία Μόσχου ως σήμερα επισκέπτεται τη Μονή δύο με τρεις φορές τον χρόνο. Πλέον μαζί της την επισκέπτονται ο γιος και η κόρη της, όπως και πολλοί φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αναλαμβάνουν, όχι μόνο τη φροντίδα των μοναχών αλλά και των Βεδουίνων της ερήμου, μιας φυλής που ονομάζεται «Γκεμπελία», δηλαδή «βουνίσιοι», («Γκέμπελ» είναι το βουνό «Γκέμπελ Μούσα», το «Βουνό του Μωυσή»). Πρόκειται για απογόνους χριστιανών εργατών που έφερε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός τον 6ο αιώνα μ.Χ. για την προστασία της Μονής, οι οποίοι με τον καιρό εξισλαμίστηκαν, αλλά διατήρησαν έναν μοναδικό δεσμό με τους μοναχούς.
Οπως λέει η κυρία Μόσχου μιλώντας στο «Βήμα», επικοινώνησε με τους ανθρώπου της Μονής. «Θλίψη», μου μεταφέρει με μία λέξη τα συναισθήματά τους. «Λύπη, αγωνία και φόβος» συμπληρώνει.
«Ζητούν από τους ελληνο-ορθοδόξους να τους συμπαρασταθούν και να προσευχηθούν για αυτούς και για το μέλλον του μοναστηριού. Βρίσκονται εκεί από τον 5ο αιώνα και τώρα κινδυνεύουν να μην έχουν κανένα δικαίωμα στο μοναστήρι, αλλά ούτε και στη γη τους, τη γη την οποία καλλιεργούν εδώ και αιώνες. Ζουν από το λάδι και τις ελιές που καλλιεργούν μόνοι τους και πλέον δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα. Πώς θα ζήσουν;».
Η γιατρός επέστρεψε από το μοναστήρι πριν από δύο εβδομάδες. Ηταν εκεί, δίπλα στους μοναχούς για δύο μήνες. Ανακαίνισαν το οδοντιατρείο λίγο πριν ακούσουν την απόφαση του δικαστηρίου.
«Για όλους»
Η Αναστασία Μόσχου θυμάται την πρώτη φορά που έφτασε στη Μονή, περνώντας από κακοτράχαλους δρόμους. Ταξίδευε για ώρες με ένα παλιό λεωφορείο και ξαφνικά, μέσα στην έρημο, το κάστρο της ορθοδοξίας πρόβαλε σαν όαση.
«Το Θεοβάδιστο Ορος. Θυμάμαι ακόμα τα επιβλητικά τείχη» λέει η κυρία Μόσχου. «Ελληνική, αιγυπτιακή και βυζαντινή σημαία. Η καρδιά της ορθοδοξίας και του Βυζαντίου χτυπάει εκεί. Τόπος συνάντησης Χριστιανών, Μουσουλμάνων και Εβραίων. Δέος… το κυρίαρχο συναίσθημα» περιγράφει. «Μέσα στο μοναστήρι υπάρχει ένα τζαμί. Φτιάχτηκε από χριστιανούς μέσα σε μία μόνο νύχτα. Το έφτιαξαν για να αποτρέψουν την επιδρομή των αλλοθρήσκων. Για να τους διαμηνύσουν ότι είναι μια Μονή για όλους».
Οπως λέει η κυρία Μόσχου, παίρνει πιο πολλά από αυτά που δίνει βοηθώντας τους μοναχούς. «Ψυχική γαλήνη και ηρεμία. Αυτά προσφέρει το Ορος Σινά» καταλήγει η γιατρός.
Πηγή: To Vima
