Table of Contents
«Πριν προλάβουμε να πούμε «δόξα τω Θεώ», όλο και κάτι γίνεται και ξαναβρισκόμαστε στο «Βοήθα, Παναγία μου»» έλεγε τις προηγούμενες ημέρες κυβερνητικό στέλεχος σχολιάζοντας τα μεγάλα ανοικτά μέτωπα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπο το Μέγαρο Μαξίμου. Οι σκιές τους γκριζάρουν την ατμόσφαιρα της πρόσκαιρης ευφορίας που δημιούργησε τις τελευταίες εβδομάδες η δημοσκοπική ανάκαμψη, η οποία ακολούθησε τη σχετική ύφεση στην κοινωνική ένταση γύρω από την υπόθεση των Τεμπών.
Μεταξύ σφύρας και άκμονος
Η κυβέρνηση κινείται μεταξύ σφύρας και άκμονος σε πέντε διαφορετικά πεδία, που είναι τα εξής:
Η ακρίβεια η οποία παραμένει ως το υπ΄ αριθμόν ένα πρόβλημα που ταλανίζει ευρύτατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Σε αντίθεση με τους μέχρι πρότινος ισχυρισμούς συνεργατών του για το τέλος των ανατιμήσεων, ο Πρωθυπουργός στην πιο πρόσφατη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, στην οποία συζητήθηκε η συγκρότηση νέας ανεξάρτητης Αρχής για τον έλεγχο της αγοράς, αναγνώρισε τους κινδύνους που είναι μπροστά. Οπως είπε, «οι διαφαινόμενες αλλαγές στους όρους του παγκόσμιου εμπορίου σίγουρα θα έχουν αντανάκλαση και στην ευρωπαϊκή και στη δική μας οικονομία, παρά το γεγονός ότι η οικονομία μας παραμένει μία από τις πιο δυναμικές της Ευρώπης, με κλασικότερο παράδειγμα την ακρίβεια, η οποία δεν παύει, όπως έχουμε πολλές φορές αναγνωρίσει, να «πολιορκεί» το μέσο αλλά και το χαμηλότερο εισόδημα».
Πλήγμα για το κύρος της χώρας και το γόητρο της κυβέρνησης αποτέλεσε η ισχυρή διπλωματική πίεση που δέχθηκε από τους ευρωπαίους εταίρους η Αθήνα και δεν της επέτρεψε να θέσει τους όρους τους οποίους ήθελε για τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό εξοπλιστικό πρόγραμμα SAFE. Η άρση του casus belli που, όπως είχε ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός, θα αποτελούσε όρο για να μετάσχει η Αγκυρα στον χρηματοδοτικό μηχανισμό της ΕΕ, φαίνεται ότι βυθίστηκε στις αιρεσιμότητες. Αυτό έδωσε πάτημα για την υψηλών τόνων αντίδραση του υπουργού Εθνικής Αμυνας, ο οποίος μίλησε για «κερκόπορτα» και προκάλεσε ερωτήματα για όσα υποστήριξαν το Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών που επιχειρούσαν να εξωραΐσουν την πραγματικότητα.
Η ιστορική στήλη του Βήματος στο inbox σου
Γίνε μέλος του καθημερινού newsletter που αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν στο πολιτικό παρασκήνιο και απόκτησε πρόσβαση σε αποκλειστικό περιεχόμενο. ΕΓΓΡΑΦΗ
Οι λεπτές ισορροπίες που διαμορφώνονται στη Βουλή εν όψει της ψηφοφορίας για την παραπομπή του Κώστα Αχ. Καραμανλή ενέχουν σοβαρό κίνδυνο να αναζωπυρωθεί και πάλι η λαϊκή οργή για την τραγωδία των Τεμπών. Η πρωτοβουλία της κυβερνητικής πλειοψηφίας να υποβάλει – για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά – πρόταση κατηγορίας κατά δικού της στελέχους συνιστά έναν πολιτικό και θεσμικό ελιγμό που έχει ρίσκο και δεν διασκεδάζει την εντύπωση περί συγκάλυψης που έχει η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών. Αυτός μάλιστα είναι και ο λόγος που, μπροστά στον φόβο κάποιοι βουλευτές της ΝΔ να πουν «όχι» στη μυστική ψηφοφορία για την παραπομπή Καραμανλή, έκανε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να καλεί τους βουλευτές της αντιπολίτευσης να υπερψηφίσουν τη γαλάζια «πρόταση».
Απειλή για την κυβέρνηση συνιστά και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, το οποίο μπορεί να έλαβε διαστάσεις τελευταία μετά την άρνηση των ιθυνόντων του να συνεργαστούν με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, πλην, όμως, αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα που όταν σκάσει μπορεί να προκαλέσει πολύ μεγαλύτερες εντυπώσεις εξαιτίας των επαπειλούμενων διώξεων κατά πολιτικών αλλά και των προστίμων που μπορεί να επιβληθούν στη χώρα. Η μεταφορά στην ΑΑΔΕ των αρμοδιοτήτων για την πληρωμή των ευρωπαϊκών ενισχύσεων στους αγρότες – προνομιακό εκλογικό ακροατήριο για τη ΝΔ στις τελευταίες κάλπες – είναι ένα μέτρο προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά ταυτόχρονα φέρνει στην επιφάνεια τις αδυναμίες που δεν αντιμετώπισε το πολυδιαφημισμένο «επιτελικό κράτος».
Πηγή έντονου προβληματισμού, έστω και αν δεν δικαιολογείται δημόσια, αποτελούν για την κυβερνητική ηγεσία και οι κινήσεις των δύο πρώην πρωθυπουργών και αρχηγών της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά. Μπορεί ο πρώτος να είναι απλώς αποστασιοποιημένος, σε αντίθεση με τον δεύτερο που με κάθε ευκαιρία πυροβολεί κατά βούληση προς «την κυβέρνηση Μητσοτάκη που δεν είναι κυβέρνηση της ΝΔ», όπως τονίζει, η νέα κοινή, ωστόσο, παρουσία τους το επόμενο δεκαπενθήμερο σε βιβλιοπαρουσίαση δημιουργεί εντυπώσεις. Πολύ περισσότερο που έρχεται σε μια περίοδο που φουντώνουν οι φήμες ότι ο Μεσσήνιος δεν έχει εγκαταλείψει την ιδέα να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα.
Κάτω από 25% στην πρόθεση
Η πρώτη ανάγνωση των ευρημάτων από τις πρόσφατες μετρήσεις της κοινής γνώμης, στις οποίες η Νέα Δημοκρατία και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης διατηρούν ευρύ προβάδισμα, ικανοποιεί τα στελέχη του πρωθυπουργικού επιτελείου, καθώς η εκτίμηση της πρόθεσης ψήφου (29%, κατά την Pulse, και 29,7%, σύμφωνα με την MRB) δείχνει την κυβερνητική παράταξη να περνάει τον πήχη της επίδοσης που είχε στις ευρωεκλογές του περασμένου έτους (28,31%).
Το double score που επιτυγχάνει το κυβερνών κόμμα συγκριτικά με το ΠαΣοΚ, το οποίο διαγωνίζεται για τη δεύτερη θέση με την Πλεύση Ελευθερίας, είναι ένας επιπρόσθετος παράγων ικανοποίησης για το κυβερνητικό στρατόπεδο, καθώς ο κατακερματισμός των δυνάμεων που επικρατεί ένθεν κακείθεν της ΝΔ δεν επιτρέπει την ανάδειξη κάποιας εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης που να απειλεί τη γαλάζια πρωτοκαθεδρία.
Οι προσεκτικότεροι αναλυτές των ερευνών δεν παραβλέπουν ότι χωρίς την αβέβαιη αναλογική κατανομή της αδιευκρίνιστης ψήφου, η πραγματική πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ καταμετράται σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο από το όριο του 25%. Δίχως αναγωγές, το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος είναι 24%, σύμφωνα με την Pulse, και 22,7% κατά την MRB.
Από τις ίδιες μετρήσεις, εξάλλου, προκύπτει ότι το «αφήγημα» της κυβερνητικής αξιοπιστίας και της μεταρρυθμιστικής διάθεσης που επιχειρεί να φιλοτεχνήσει η κυβερνητική ηγεσία δεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε μεγάλα μερίδια της κοινής γνώμης που διακατέχονται από αρνητικά αισθήματα για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα (πλειοψηφούν η οργή, η απογοήτευση και ο φόβος). Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλειονότητα της κοινωνίας εξακολουθεί να πιστεύει, σε ποσοστό 77,2%, πως η κυβέρνηση δεν κάνει ό,τι μπορεί για να πέσει άπλετο φως στα αίτια της τραγωδίας, με μόλις δύο στους δέκα (21,3%) να απαντούν ότι κάνει ό,τι μπορεί.
Ηχηρή είναι επίσης η αποστασιοποίηση των πολιτών από την πρόσφατη πρωθυπουργική εξαγγελία ότι στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση θα προτείνει την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Παρότι τρεις στους τέσσερις συμφωνούν – με επιφυλάξεις ή χωρίς – με το μέτρο, οι περισσότεροι αμφισβητούν τη σκοπιμότητα των κυβερνητικών θέσεων: το 39,8% απάντησε ότι έγινε για καθαρά πολιτικούς λόγους και το 22,8% διαβλέπει πρόθεση να ελεγχθεί η δημόσια διοίκηση.
Η συνθήκη γίνεται πιο δυσμενής για το Μέγαρο Μαξίμου αν συνυπολογισθεί το πολύ χαμηλό ποσοστό απήχησης του κυβερνώντος κόμματος στις νεότερες γενιές των ψηφοφόρων. Στην ηλικιακή ομάδα 17 με 24, μόλις το 6,8% δηλώνει ότι θα ψήφιζε ΝΔ, η οποία κατατάσσεται τέταρτη (με πρώτη την Πλεύση Ελευθερίας). Στους ψηφοφόρους που είναι μεταξύ 25 και 34 ετών περνά δεύτερη με το ισχνό 11,8%, στις ηλικίες 35 με 44 ετών παίρνει κεφάλι με 22,4%, στις ηλικίες 45-54 ετών υποχωρεί στο 15,8%, και η πρωτοκαθεδρία της οικοδομείται από εκεί και ύστερα, αφού στις ηλικίες 55 με 64 ετών ανεβαίνει στο 22,4% και κυριαρχεί στους άνω των 65 με 38,2%.
Πηγή: To Vima
