Ο Γιώργος, πιτσιρικάς το 1959, τον είχε εντοπίσει σε μία διαδήλωση.
«Ήταν άσπρος αλλά δεν μπορούσες να το καταλάβεις από την βρομιά . Τον πήρα στα χέρια μου και τον πήγα στο σπίτι μου στον πατέρα μου. Μόνον που δεν με πέταξε και μένα έξω», διηγείται στον Γιώργο Ζεβλάρη.
Ωστόσο, ο πατέρας του σιγά σιγά τον αποδέχτηκε όπως και η υπόλοιποη οικογένεια κι ο Λαπηθκιώτης Αζόρ όπως τον είχε μάθει η Κερύνεια, έγινε ο πιο πιστός φίλος της οικογένειας Κύρου.